InuKag - Chce żyć przy Tobie.! (cz.3)

Więc....nie umiem pisać jako takich opowiadań typu akcji bez dawania romansów lub tego typu...xD ogółem właśnie to miało być akcja z dodatkiem paringu InuKag i MirSan...a wyszło jak wyszło...mam nadzieje że fajnie ^^

_________________________________________________

Gdy dochodziła 8:40 dziewczyna wstała od biurka i zeszła na dół do kuchni zjeść jeszcze coś przed wyjściem i zrobić bento.

- Nee-chan...wszystko dobrze ? - podszedł do niej Souta pocierając oczy rękoma.

- Tak, a czemu pytasz ? -odwróciła się w jego stronę.

- Bo właśnie przypalają Ci się parówki... - mruknął wskazując palcem na garne - poza tym, co sie stało że wczoraj tak nagle wróciłaś ? - usiadł przy stole.

- Waaa....!! Boże.. - dziewczyna najszybciej jak mogła wyłączyła gaz, a słysząc słowa brata znów trochę się zdołowała - Souta...nie rozmawiajmy o tym... - szepnęła.

Chłopiec pokiwał głową nic nie mówiąc. Gdy ich dziadek i mama wstali, oboje jedli śniadanie. Kagome praktycznie od razu wyszła, nie zwracając uwagi na nic. Po chwili wróciła się, wbiegła do kuchni, chwyciła pojemnik z lunchem i wybiegła z domu. 

Szła powoli, zerknęła na świątynię, podeszła. Czarnowłosa otworzyła drzwi od świątyni po czym weszła do niej. Oparła kolano o studnię i nachyliła się nad nią.

~ Chyba lepiej wróce...~ - pomyślała.

Po tej myśli jak piorun, w głowie dziewczyny pojawił się Inuyasha wraz z Kikyo. Wskrzeszona kapłanka, jej ukochany, Shinidama Chu oraz jakieś drzewo. Inuyasha wraz z Kikyo byli przytuleni, a potem sie pocałowali.

W oczach dziewczyny zaczęły zbierać się łzy, a jej serce raz pałało do miko ze wściekłości, a raz płakało z bólu, i tak w kółko. Młoda kapłanka zniżyła głowę, a po jej policzku spłynęła pojedyncza łza, która wpadła do środka studni. Zdjęła kolano, i podeszła do drzwi. Na chwilę się obróciła i spojrzała na studnię. Wyszła, zamknęła drzwi. Dziewczyna szła spokojnie, jednak w nerwach i bólu. Gdy doszła do drzewa, przystanęła przy nim, podeszła bliżej i dotknęła wgłębienia w korze.

- Goshinboku... - wymamrotała dziewczyna po czym oparła się o drzewo i kucnęła - Inuyasha...minna... - powiedziała jeszcze ciszej po czym z jej oczu zaczęły lecieć łzy.

~ Era Sengoku, Las w którym znajduje się studnia ~

- Kagome... - mruknął srebrnowłosy patrząc w głąb studni.

Kaede zabroniła mu ruszać się z jej domu, póki nie dojdzie do siebie. Mimo że nie wcześniejsze ataki nie były celne, lekko go skaleczyły, a talizmany Miroku same w sobie go osłabiły. Jednak hanyo nie chciał tego słuchać, wbrew sprzeciwom, gdy wszyscy wyszli, pobiegł do Lasu.

- Tak myślałem - mruknął maluch - wiedziałem że tu będziesz.

Hanyo odwrócił się instynktownie, za szybko. Złapał się za bok który został lekko kontuzjowany.

- Shippo ?

- Mi też jej brakuje... - podszedł do Studni - myślisz że wróci ?

Złotooki w pierwszej chwili chciał przywalić lisiemu youkai, za to że myśli że tęskni za dziewczyną. Jednak to była prawda, tęsknił, i to mocno. Miał go uderzyć, żeby zaprzeczyć czegoś co jest pewne ? Czy żeby wyładować się na nim, że nie potrafi wybrać między dwiema drogimi mu kobietami ?

Inuyasha przytaknął.

- Nie wiem...ale chce żeby wróciła... - szepnął.

- Mówiłeś coś ? - popatrzył na przyjaciela.

- Iie...nandemonai... - mruknął.

* * * * *

Następnego dnia rano, psi półdemon wyszedł znów z domu Kaede, i skierował się w stronę Studni Zjadaczy Kości. Nie przespał tej nocy spokojnie, więc wolał iść. Poprzedniego dnia siedział z Shippo do zmierzchu przy Studni, z krótkimi odstępami na jedzenie lub innego typu rzeczy.

Gdy był dość blisko Studni wyczuł coś. Jego czuły węch ponaglił srebrnowłosego w kierunku Studni, tak szybko jak na to mógł sobie na to pozwolić. Jak zwykle, jego węch nie zwiódł i tym razem. Tego zapachu nigdy nie pomyli, ten zapach nigdy mu sie nie znudzi, bo go kocha, tak jak tą osobę.

- Kago-

- Iie...nic się stało...wiem że kochasz Kikyo, nic nie poradzę na to... - odgarnęła włosy i wstała ze studni.

- Kagome... - spuścił głowę w dół.

Nastała cisza. Oboje wyglądali jakby chcieli coś powiedzieć, jednak nie mogli. Słowa te nie mogły przejść ani jemu ani jej przez gardło.

Po chwili Inuyasha zaczął biec w kierunku dziewczyny. Ta stała, spokojna, lecz jej oczy szkliły się od łez. Nie minęła minuta gdy był przy niej, przytulił ją. Mocno i czule.

- Kagome...gomennasai... - mruknął i przytulił ją jeszcze mocniej - przepraszam że Cię zraniłem...ja...ja nie chciałem... - szepnął przytulając ją.

- Daijobu... - uśmiechnęła się przez wąski strumyk łez. Również przytuliła srebrnowłosego.

Odsunął się od dziewczyny o parę centymetrów i spojrzał na nią.

- Skoro tak, to czemu płaczesz ? - uśmiechnął się delikatnie - baka... - przysunął swoje usta do jej policzków, po czym scałował pojedyncze łzy.