Kaito & Aoko - Kaito Kid, to ja. ~ (cz.1)

Japonia, Tokio. ~

W ciemnym pokoju siedział chłopak i nachylał się nad ekranem. Na monitorze widniał plan Międzynarodowego Muzeum w Tokio.

- Hmm...mógłbym wejść jako zwiedzający, a potem się schować, ale kamery stanowią spory problem. Na każdym piętrze, w każdym zakamarku, brak martwego punktu. Cholera. - mruknął przykładając do ust kubek. - No dobra, trzeba sie kłaść. - spojrzał na godzinę i odłożył kubek na stół. Wyłączył laptop. - Może Jii-chan będzie miał pomysł... - powiedział sam do siebie patrząc na ogromny plakat swojego ojca w pokoju i zasnął.

~ Następny dzień. Ranek ~

- Kaito.! Obudź się.!! K-A-I-T-O.!! - krzyczała brązowowłosa.

- Ohh..uruse¹.. - burknął chłopak przekręcając się na drugi bok.

- Kami-sama²... - westchnęła dziewczyna opierając ręce na biodrach. - Co za głupek...zapomniał o tym, że mamy iść na miasto czy co ? - warczała idąc do domu Kuroby.

Matka chłopaka zostawiła klucze Aoko, by ,,opiekowała" się jej synem podczas jej nieobecności.

Otworzyła drzwi do domu i jakby nic weszła do środka. Po schodach weszła na piętro i zapukała do pokoju niebieskookiego. Odczekała chwilę i nacisnęła klamkę.

- Wchodzę.. - szepnęła i pchnęła drzwi. Zrobiła krok w przód i nadepnęła na coś, spojrzała na podłogę, po czym głośno krzyknęła. - Kyaaa.!!! BAKAITO³.!!!!!!!

Brązowowłosy jak w wojsku wstał na baczność. Przetarł zaspane oczy i spojrzał na dziewczyn ę.

- Aoko...?

- Kuroba Kaito, masz 5 sekund by posprzątać....! - warknęła. - Jak można dopuścić pokój do takiego stanu... – mruknęła.

Chłopak wiedząc, że z nią nie ma żartów, wziął się do pracy. Na podłodze leżało parę bluzek, spodnie i bielizna.

- Byłem zajęty wczoraj... - mruknął pod nosem.

Nakamori westchnęła i odsłoniła zasłony wpuszczając do pokoju promienie Słońca.

- Ciekawe co robiłeś. - odpowiedziała. Podeszła do ściany za którą znajdował się tajemny pokój. - Co to za plakat ? Nie widziałam go.. - dziewczyna przysunęła się bardziej.

- Nie dotykaj.! - krzyknął natychmiast chłopak.

Brązowooka odsunęła się od ściany. Niebieskooki spojrzał po chwili na nią.

- Aoko...przepraszam...nie chciałem.. - podszedł do niej.

- Spokojnie, nic się nie stało... - wyszła szybko z pokoju omijając chłopaka.

Chłopak patrzył jeszcze chwilę w pustą przestrzeń po czym cisnął ubrania pod szafę, a sam usiadł na łóżku.

- Cholera.! - warknął chłopak. - Przez te napady i tych podejrzanych kolesi robię się nerwowy...na dodatek wydarłem się na nią za nic...ale gdyby odkryła kim naprawdę jest Kaito Kid... - mruknął ściągając bluzkę.

* * * * *

Po paru minutach Kuroba zszedł na parter. Młodej Nakamori nie było już w mieszkaniu.

~ - Może i lepiej...póki nie znajdę Pandory jest niebezpiecznie przebywać ze mną, nawet jeśli tamci nie wiedzą kim jest Kaito Kid. - pomyślał. ~

- Shimatta⁴.! - pacnął się w głowę. - Obiecałem, że pójdziemy na miasto...

Chłopak zjadł śniadanie, ubrał kurtkę i wyszedł z mieszkania. Poszedł do domu dziewczyny, zapukał. Drzwi otworzył postawny, wysoki mężczyzna z lekkim zarostem na twarzy.

- Kaito-kun ? - spojrzał na niego zdziwiony.

- Ohayo⁵...Aoko jest w domu ? Chcę z nią porozmawiać... - wymruczał drapiąc się po policzku.

- Jest...co się stało, Kaito-kun ? - wpuścił go do domu.

- Nic ważnego.. - odparł wchodząc na piętro.

Inspektor policji pokiwał głową, jednak według niego coś musiało się stać, skoro jego córka przyszła do domu i bez słowa zamknęła się w pokoju. Mimo kłótni z Kaito, zawsze od razu się godzili. Inspektor Nakamori nigdy by nie spodziewał się takiej reakcji córki po spotkaniu z jej przyjacielem z dzieciństwa. Zwłaszcza, że mężczyzna widział, że dla dziewczyny, młody Kuroba to ktoś więcej niż kolega z dzieciństwa...

- Aoko. - Kaito zapukał do pokoju przyjaciółki. - Idziemy na to miasto ?

- Wynoś się...nigdzie nie idę, jestem zajęta.

Brązowowłosy westchnął i  wzruszył ramionami.

- Skoro tak... - chłopak wyciągnął z kieszeni kartkę papieru, po czym zaczął ją zginać w różnych miejscach, po czym wsunął ją pod drzwi.

Dziewczyna podniosła głowę do góry słysząc szelest. Spojrzała na podłogę i wstała z łóżka.

- Tanimi sztuczkami mnie nie przekonasz Kai... - dziewczyna podnosząc kartkę, zauważyła nitkę przymocowaną, która ciągnęła się spod drzwi, a po chwili drzwi się otworzyły.

- Mówiłaś tanimi ? - uśmiechnął się chłopak uchylając drzwi szerzej. - Chodź, będzie fajnie, w końcu ci obiecałem. - położył na dłoni chusteczkę, z kolei drugą ręką zrobił parę kół nad chusteczką. Zdjął chusteczkę i podsunął rękę w stronę dziewczyny. Jej oczom ukazała się szmaragdowa bransoletka z wygrawerowanym jej imieniem. - To nie prawdziwy szmaragd, ale mam nadzieję, że ci sie podoba. - mruknął drapiąc  się po głowie.

Dziewczyna założyła na rękę bransoletkę po czym przytuliła chłopaka.

- A-Aoko... - cicho mruknął.

- No to chodźmy. - uśmiechnęła się robiąc krok w tył od chłopaka.

* * * * *

Chłopak siadając na ławce odetchnął z ulgą. Córka inspektora przeglądała jeszcze ubrania w jednym ze sklepów.

- Mattaku⁶...gdybym wiedział, na co się pisze...to gorsze niż nie jeden mój występ... - burknął.

- Kaito, idziemy dalej ? - rzekła dziewczyna wychodząc ze sklepu. - Zmęczyłeś się ?? - spojrzała na niego.

- Łazimy od ponad 3 godzin.! To chyba normalne, prawda..? – spojrzał na nią z wyrzutami.

- No wiesz...jeszcze nie byliśmy w Wesołym Miasteczku... - Nakamori spojrzała na niego, robiąc słodkie oczka. Wiedziała, że Kaito od razu się zgodzi, zawsze tak było.

Otóż i tym razem nie było inaczej. Kuroba przeklął pod nosem, wstał z ławki i skierował się w stronę Wesołego Miasteczka. Uśmiechnięta Aoko pobiegła za nim.

_____________________________________________

uruse¹ - zamknij się

Kami-sama² - Bóg/Boże

BAKAITO³ - przezwisko Kaito wymyślone przez Aoko ; połączenia Kaito + Baka (pl. głupi/głupek)

Shimatta⁴ - cholera, szlak

Ohayo⁵ - dzień dobry

Mattaku⁶ - naprawdę